O My God: ik takel af

Ik heb wallen en rimpels en kom er niet meer vanaf. Misschien ook niet zo raar met een zoon van 3 jaar die graag alles samen doet en een dochter van 6 maanden die ook zo haar aandacht vraagt. Of houd ik me voor de gek en is vermoeidheid niet de reden?

Gisterennacht werd ik wakker, het drong opeens tot mij door. Ruim een week geleden ben ik 31 geworden. Niet zo vreemd dus dat ik steeds meer wal en rimpel in mijn gezicht ontdek. Ik ben niet meer die tiener van een paar jaar geleden, strak in haar vel, zonder man en kinderen, een jonge meid die zichzelf voortdurend moet bewijzen. Nee, ik ben een volwassen vrouw. Ik ben gesetteld, heb twee kinderen op de wereld gezet, een leuke baan en kan eigenlijk trots zijn op wat ik heb bereikt. Als je het zo bekijkt is ouder worden dus niet zo erg. En de gedachte dat het kind in mij die van gamen, flauwe grappen en pretparken houdt, nooit zal verdwijnen, geeft me rust.

Toch word ik steeds vaker geconfronteerd met het ouder worden. Dus helemaal loslaten kan ik het niet. Laatst ging ik naar de apotheek om me te laten adviseren over een potje dagcrème. Voor mij was een leuk uitziende meid aan de beurt. Toen ze haar geboortedatum 1991 hardop zei, werd ik met de neus op de feiten gedrukt. O My God: ze is 10 jaar jonger dan ik!

Het werd nog leuker toen de apothekersassistente mij daarna het advies gaf een zwaardere anti-rimpelcrème en oogcrème te gaan gebruiken. Ze had namelijk lachrimpels bij mijn ogen gespot, het aftakelproces was volop in gang. En bedankt mevrouw de apothekersassistente!

Ach, misschien moet ik de apothekersassistente juist dankbaar zijn. Tegen het aftakelproces kan je immers toch niks beginnen. Nu maar hopen dat mijn potje Vichy Liftactiv de schade kan beperken. Het smeert in ieder geval al heerlijk weg.

Dagcrème: Vichy Liftactiv | Oogcrème: Lifting, Kruidvat merk